ฎีกาที่9177/2547 ศาลแรงงานต้องวินิจฉัยคดีโดยต้องทำตามคำวินิจฉัยของอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางไปทุกเรื่องหรือไม่

     ตามวินิจฉัยของอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางดังกล่าวเป็นการวินิจฉัยในปัญหาที่ว่าคำฟ้องโจทก์นั้นอยู่ในอำนาจพิจารณาและพิพากษาของศาลแรงงานหรือไม่ ซึ่งมีความหมายอยู่ในตัวว่า อธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางได้พิจารณาคำฟ้องแล้วเห็นว่า นายจ้างกล่าวอ้างว่าลูกจ้างกระทำละเมิดต่อนายจ้างเกี่ยวกับการทำงานตามสัญญาจ้างแรงงาน เป็นคดีที่พิพาทกันเกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงาน รวมทั้งเป็นข้อพิพาทกันเกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงาน รวมทั้งเป็นข้อพิพาทอันเกิดจากมูลละเมิดระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างเกี่ยวกับการทำงานตามสัญญาจ้างแรงงาน จึงวินิจฉัยว่าคดีอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลแรงงานซึ่งมีผลเป็นที่สุด ส่วนที่ศาลแรงงานกลางมีคำพิพากษามานี้ก็ได้พิพากษาตามคำฟ้องคำให้การและคำรับของโจทก์จำเลย โดยการวินิจฉัยในประเด็นที่ว่า จำเลยเป็นลูกจ้างของโจทก์หรือไม่ เป็นการวินิจฉัยในเนื้อหาแห่งคดี รวมทั้งข้อเท็จจริงซึ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างโจทก์กับจำเลยว่าเป็นนายจ้างลูกจ้างกันหรือไม่ ซึ่งเป็นคนละกรณีกันศาลแรงงานกลางหาจำต้องถือตามคำวินิจฉัยของอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางไม่คำพิพากษาของศาลแรงงานกลางจึงหาขัดกับคำวินิจฉัยของอธิบดีผู้พิพากษาศาลแรงงานกลางที่ 19/2546 ไม่ และไม่ขัดต่อกฎหมาย

หมายเหตุย่อมา คำพิพากษาฎีกาที่9177/2547 โดยบริษัทมิราเคิล คอนซัลแทนท์ จำกัด