ฎีกาที่ 9229/2547 ผู้จัดการสาขาของธนาคารมีพฤติการณ์ที่เอื้อประโยชน์แก่ลูกค้า ถือเป็นการกระทำผิดในกรณีร้ายแรง

   แม้ไม่มีหลักฐานว่าลูกจ้างได้รับประโยชน์จากการให้สินเชื่อแก่ลูกค้า แต่ลูกจ้างในฐานะผู้จัดการสาขามีหน้าที่ตรวจสอบฐานะประวัติของผู้ขอกู้ พิจารณาหลักทรัพย์ประกัน แล้วอนุมัติให้กู้ตามหลักเกณฑ์ที่นายจ้างกำหนดร่วมทั้งตรวจตราให้ผู้ใต้บังคับบัญชาปฏิบัติงานให้เป็นไปตามระเบียบคำสั่งของนายจ้าง แต่ลูกจ้างกลับปล่อยให้มีการให้กู้ที่ไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ของนายจ้างดังกล่าวข้างต้นจำนวนมาก อีกทั้งมีพฤติกรรมที่เอื้อประโยชน์แก่ลูกค้า ถือว่าเป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรมของนายจ้าง ทำให้นายจ้างได้รับความเสียหายอย่างมาก จึงเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานในกรณีร้ายแรง  นายจ้างสามารถเลิกจ้างลูกจ้างได้โดยไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 119 (4)ไม่ต้องจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 583 ประกอบพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 17 วรรคสุดท้าย ไม่ต้องจ่ายเงินสะสมตามคำสั่งของนายจ้างที่ 24/2519 เรื่องระเบียบการค้ำประกันพนักงานเอกสารหมาย ล.30 และไม่ต้องจ่ายเงินโบนัสให้แก่ลูกจ้าง ตามข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานเอกสารหมาย ล.24  ข้อ 7.3 การที่นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างเนื่องจากลูกจ้างฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรมในกรณีร้ายแรงนั้น ถือว่าเป็นการเลิกจ้างที่มีเหตุอันสมควร มิได้กลั่นแกล้งในการเลิกจ้างลูกจ้าง จึงมิใช่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงานพ.ศ. 2522 มาตรา 49 จำเลยไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายให้แก่ลูกจ้าง

หมายเหตุ ย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 9229/2547 โดย บริษัท มิราเคิล คอนซัลแทนท์ จำกัด