ฎีกาที่ 9138-9141/2547

     พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 49 บัญญัติว่า “การพิจารณาคดีในกรณีนายจ้างเลิกจ้างลูกจ้าง ถ้าศาลแรงงานเห็นว่าการเลิกจ้างลูกจ้างผู้นั้นไม่เป็นธรรมต่อลูกจ้างศาลแรงงงานอาจสั่งให้นายจ้างรับลูกจ้างผู้นั้นเข้าทำงานต่อไปในอัตราค่าจ้างที่ได้รับในขณะที่เลิกจ้าง ถ้าศาลแรงงานเห็นว่าลูกจ้างกับนายจ้างไม่อาจทำงานร่วมกันต่อไปได้ ให้ศาลแรงงานกำหนดจำนวนค่าเสียหายให้นายจ้างชดใช้ให้แทน ...” คดีนี้ ลูกจ้างฟ้องว่า นายจ้างได้เลิกจ้างลูกจ้างดังกล่าวโดยไม่มีความผิด เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ขอให้นายจ้างได้เลิกจ้างลูกจ้างดังกล่าวโดยไม่มีความผิด เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ขอให้นายจ้างจ่ายค่าเสียหายจากการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม ศาลแรงงานกลางย่อมมีอำนาจที่จะพิจารณาวินิจฉัยว่า การที่นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างดังกล่าวเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมหรือไม่ และหากเห็นว่าเป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมก็ย่อมมีอำนาจกำหนดจำนวนค่าเสียหายให้นายจ้างชดใช้แก่โจทก์ดังกล่าวได้ ตามที่พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 49 บัญญัติไว้ คำพิพากษาของศาลแรงงานกลางจึงชอบด้วยกฎหมาย

หมายเหตุย่อมากจากคำพิพากษาฎีกาที่ 9138-9141/2547