ฎีกาที่ 3251/2547 การประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้นายจ้างได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงหรือไม่ เป็นดุลพินิจของศาล

      การตำหนิและภาคทัณฑ์ด้วยวาจาดังกล่าวเป็นเพียงการเตือนเพื่อป้องปรามมิให้เกิดเหตุทำนองนี้ขึ้นอีก  และความประมาทเลินเล่อของโจทก์ก็เพียงแต่ทำให้รายการ ฟ. ของสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง ครั้งนั้นเป็นไปโดยฉุกละหุกบ้างเท่านั้น ส่วนที่จำเลยอ้างว่าผลการกระทำของโจทก์อาจจะถูกสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง นำไปพิจารณาเป็นเหตุที่จะไม่บรรจุรายการ ฟ. ไว้ในผังรายการต่อไปนั้น  เห็นว่าเป็นเพียงการคาดคะเนของจำเลยเท่านั้น เพราะรายการโทรทัศน์ของจำเลยรายการใดจะได้รับการพิจารณาบรรจุลงในผังรายการหรือไม่ ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง เช่น รูปแบบของรายการที่จำเลยเสนอไปว่าน่าสนใจหรือไม่ โดยจะต้องแข่งขันกับบริษัทอื่นที่ทำธุรกิจเดียวกัน อีกทั้งปรากฏว่าสถานีโทรทัศน์ช่องนั้น ยังคงให้รายการ ฟ. ของจำเลยออกอากาศได้ตามผังรายการตลอดมา  ดังนี้ความเสียหายที่จำเลยได้รับจากความประมาทเลินเล่อของโจทก์ดังวินิจฉัย แม้จะนับว่ามีอยู่บ้างในแง่ของผู้ประกอบธุรกิจเช่นจำเลย   แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นความเสียหายอย่างร้ายแรง

                                                                                  
***หมายเหตุย่อมาจากคำพิพากษาฎีกาที่ 3251/2547